Puszcza
Romincka to rozległy, zwarty kompleks leśny, położony w północno-wschodniej
części województwa warmińsko-mazurskiego, tuż przy granicy z Obwodem
Kaliningradzkim. Unikatowy krajobraz z charakterystyczną dla krain północnych
przyrodą – borami sosnowo-świerkowymi i rozległymi torfowiskami porośniętymi
świerczyną sprawia, że tereny puszczańskie przypominają lasy Kanady i syberyjskiej
tajgi. Najważniejsze miejscowości to Gołdap i Stańczyki, a z jezior jezioro
Gołdap. Puszcza Romincka to również ostoja wielu gatunków dzikich zwierząt
m.in. jeleni, łosi, dzików, wilków.
Puszcza Romincka – polska tajga, położona z dala od szlaków turystycznych, za jeziorami mazurskimi, przedzielona granicą Polski to jeden z najcenniejszych fragmentów rodzimej przyrody. Nazwa puszczy ma niejasną etymologię, źródła historyczne podają, że może ona pochodzić od pruskiego ontonimu „Romowe”, które było wedle źródeł krzyżackich miejscem kultu pogańskiego i sejmików elity pruskiej lub od nazwy rzeki Rominty. Cały kompleks puszczański zajmuje powierzchnię ok. 35,5 tys. ha, z czego po stronie polskiej jedynie ok. 15,5 tys. ha. Jest to teren o bogatej rzeźbie terenu – bagienne doliny, niecki jezior oraz rynny rzek otaczają malownicze wyniesienia. Deniwelacje na obszarze Puszczy sięgają miejscami nawet do dwustu metrów. Urozmaicona rzeźba i surowy klimat wpływają na północny charakter szaty roślinnej Puszczy.
Ze
względu na duże walory przyrodnicze ustanowiono tu Park Krajobrazowy Puszczy
Rominckiej, który oprócz bogactwa
przyrodniczego, charakteryzuje się również dużym bogactwem historycznym
i kulturowym. W jego granicach, w celu zachowania najcenniejszych fragmentów
tutejszej przyrody ustanowiono liczne rezerwaty przyrody oraz obszar Natura
2000 Ostoja Romincka PLH280005).
Przez teren
Puszczy przebiega trasa Wschodniego Szlaku Rowerowego Green Velo – głównie
przez tereny leśne. Jest to najdłuższy szlak rowerowy w Polsce liczący prawie
2000 km i przebiegający przez 5 województw. Występuje także szlak rowerowy
„Śladami Romnickich Jeleni”. Zimą Puszcza Romincka zamienia się w raj dla
narciarzy biegowych.
Puszcza Romincka na przełomie XIX i XX w. była rewirem
łowieckim cesarza Wilhelma II. Każdego roku w końcu września lub na początku
października, w czasie rykowiska, cesarz zjawiał się w Kaiserich Rominten, by
polować na jelenie rominckie, które były sławne w całej Europie. Na cesarskich
polowaniach gościła arystokracja z całej Europy. Miejsca, w których cesarz
ustrzelił najbardziej dorodne jelenie upamiętniano głazami (Hirsh gedenk
steine) z odpowiednimi napisami.
Na terenie Puszczy występuje szereg gatunków rzadkich
i chronionych, m.in. figurujący w Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i
Zagrożonych w Polsce nietoperz borowiaczek, ale również występują bobry
pomagające w
przywróceniu pierwotnego, dzikiego charakteru Puszczy Rominckiej oraz wilki.
Występuje tu również 128 gatunków ptaków. Na terenie Puszczy występuje rezerwat
„Mechacz Wielki” największy rezerwat przyrody z najlepiej wykształconym i
zachowanym kompleksem torfowisk w kraju. W rezerwacie „Boczki” występuje obszar
o bardzo urozmaiconej rzeźbie terenu i dużym zróżnicowaniu zbiorowisk leśnych
charakterystycznych dla Puszczy. Występuje tu około 200 gatunków roślin, w tym
m.in. jedno
z nielicznych polskich stanowisk manny litewskiej. W Puszczy występują rzadkie
i chronione gatunki roślin: relikt polodowcowy – malina moroszka, brzoza niska
czy rosiczka okrągłolistna.